In de eerste week van 2020 zijn we met de staf van Vivere op een ‘heiweekend’ geweest. Het doel hiervan was om de verbinding in het team te versterken en ons weer verder te ontwikkelen op verschillende onderwerpen.
Zo stond ook het thema ‘kwetsbaarheid’ centraal bij een van de sessies. We vragen onze studenten bijna elke dag om zich kwetsbaar op te stellen, dus een mooie reden om ook te reflecteren op hoe wij ons tot dit begrip verhouden. Wat ik bijzonder leuk vond om te ervaren was dat deze sessie door een van de ouders werd gegeven, die dit ook voor haar werk doet. Dit is voor mij een van de voorbeelden van de gelijkwaardigheid die wij nastreven bij Vivere. Dat ik als staflid mag leren van een ouder vind ik super mooi.
In het kader van kwetsbaarheid wil ik graag een leerervaring met jullie delen. Onlangs ben ik begonnen met de ‘leergang professioneel coachen’ op de Coaching Academy. Hierdoor kan ik een verdieping aanbrengen in het coachen en mijn eigen ontwikkeling. Tijdens deze opleiding lever ik onder andere reflectieverslagen van coachgesprekken die ik houd in. Op deze verslagen krijg ik weer feedback en deze feedback kan ik weer verwerken in mijn handelen.
Ik oefen in coachgesprekken om te werken met de ‘realisatiecurve’. Ik merk dat als ik een opdracht uit moet voeren, ik graag wil weten wat de eisen van de opdracht zijn, zodat ik hem zo goed mogelijk uit kan voeren. Ik wil graag een goed resultaat afleveren. Op de opleiding krijgen we procesgerichte feedback en is er eigenlijk geen sprake van ‘goed of fout’. Ik merk dat ik hier zelf nog wel eens tegenaan loop. De opdracht goed willen uitvoeren, oftewel het niet fout willen doen, en daardoor een goed resultaat afleveren. En dat terwijl één van de life skills is: ‘De student ziet fouten maken als leermogelijkheden’. Ik leer nu steeds meer dat het niet gaat om het resultaat, maar om het proces wat ik doormaak. Ontwikkeling blijft ook doorgaan en stopt niet na het afronden van iets. Ik constateerde bij mezelf dat ik zo gewend ben om een goed resultaat af te willen geven en ik voelde een golf van verlichting toen ik inzag dat het daar dus niet om gaat. Hiermee wil ik niet zeggen dat er nooit naar het resultaat gekeken hoeft te worden of dat het helemaal niet meetelt. Maar de essentie van leren zit hem in betekenis verlenen aan opgedane ervaringen.
De essentie van leren zit hem in betekenis verlenen aan opgedane ervaringen.
Ik realiseerde mij hoe waardevol deze ervaring was voor mijzelf en betrapte dat iets in mij nog gevangen zit in mijn oude systemen. Logisch, omdat ik dit in de opleidingen die ik in mijn leven gedaan heb, van basisschool tot aan de universiteit, ook steeds zo heb meegemaakt. Een goed resultaat, daar ging het uiteindelijk om. Ik werd vervuld van blijdschap en dankbaarheid bij het besef dat wij bij Vivere hier elke dag meer en meer in ontwikkelen en dat we dus vooral inzetten op het proces vanuit een hoek van ervaringsgericht leren. Als kinderen dat mogen ervaren en zo tegen leren aankijken, dan is dat volgens mij iets waar ze de rest van hun leven baat bij hebben. Dit maakt leren en ontwikkeling ook leuk en veilig om het op jouw manier te doen. Ontzettend belangrijk om dit dus ook in het achterhoofd te houden bij het invullen van het portfolio. Het draait niet om het resultaat, maar het is een manier om het leerproces in beeld te krijgen. En dan te bedenken dat we de life skills steeds meer zullen implementeren! We werken dan op zo’n ontwikkelingsgerichte manier waarbij er aandacht is voor het eigen proces van ieder kind.
Een inzicht wat ik graag met jullie wilde delen. Ook ik leer elke dag weer bij en ik vind het mooi dat onze school een plek is waarin iedereen de kans heeft om zich weer verder te ontwikkelen binnen ons uitdagende concept.
